Feneyjar, 30. apríl (askanews) – Það er gull býsantísku táknanna sem skín í sölum Palazzo Ducale í Feneyjum, en það skín líka saga um það hvernig Serenissima átti í samræðum við krítverska listamenn, sem voru færir um að gefa eitthvað til málverks Feneyjar frá endurreisnartímanum eftir að hafa tileinkað sér þann mikla lærdóm sem þar ríkti.
Það er sýningin „L'oro dipinto“ sem endurskapar sögu myndræns tengsla og fæðingu þess sem skilgreint er sem „heimur mynda“.
„Það er saga Feneyja – sagði Chiara Squarcina, vísindastjóri Fondazione Musei Civici Venezia og meðsýningarstjóri sýningarinnar, við askanews – sem staðfestir enn og aftur hvernig Lýðveldið byggði upp öll tengsl sín í gegnum viðskipti og menningu. Við skulum muna að Candia, sem er eyjan Krít, kölluð Candia dei Veneziani, var mjög mikilvæg vígi á Feneyjaleiðunum og að í þessari sýningu eru ýmsar atburðir, ýmsar stundir þessa mikla sambands milli Feneyja og eyjarinnar Krít sagðar.“
Sýningin gerir okkur kleift að sjá hvernig hugmyndin um gull er tjáð á mjög mismunandi vegu, hvernig málverkið tekur á sig smám saman mótun þökk sé menguninni milli heima tveggja, og segir einnig frá annarri hlið á snilligáfu listmálara eins og El Greco, en málverk hans eru kannski hornsteinninn sem öll ferðin er byggð í kringum, án þess þó að tæma hana.
„Það eru 150 verk – bætti vísindastjórinn við – sem segja okkur frá þessu sambandi, þessari stöðugu samræðu milli Feneyja og Krítar þar sem verk El Greco, tvö sérstaklega, eitt frá Thyssen-safninu í Madríd og eitt frá Prado-safninu, einnig í Madríd, útskýra fyrir okkur hvernig þessi listamaður, sem fæddist á Krít, settist að í stuttan tíma í Feneyjum og síðan í Róm og endaði ævi sína á Spáni, en honum eigum við þessa miklu hugsjón sem síðar hafði áhrif á Cézanne og Pollock.“
Táknmyndin er augljóslega táknrænn hlutur sýningarinnar, sem sameinar andlegt og listrænt gildi, og það er heillandi að sjá hvernig jafnvel táknmyndir breytast með tímanum og með sambandi grískra listmálara og Feneyja. „Í táknmyndunum – sagði Chiara Squarcina að lokum – finnum við umhverfi með þessum gullnu bakgrunni sem minnir okkur á mósaíkina í San Marco, þetta býsantíska þátt sem snýr aftur og helst sem mikilvæg tilvitnun, upphafið, upphafið að menningarlegri þróun sem Feneyjar munu síðan halda áfram af miklu sjálfræði.“
Það er rétt að í lokin er það sem sýningin í Palazzo Ducale segir einmitt saga Feneyja og menningar hennar, sem getur vaxið með því að tileinka sér þá fjölmörgu ólíku heima sem hafa litið til hennar og lært af henni. Því að málið snýst einmitt um kauphallirnar, sem hafa aldrei verið bara viðskiptalegar.
Notizie.it ritstjórn